Змеј ми лежи на планину, Срдит беше, не вревеше, Маћа си га питујеше: „Што ми, синко, срдит беше, Срдит беше, не вревеше?“ 5 „Како мале, ја да вревим, Сва дружина ижењена, И постаро и помладо, А ја најстар - па нежењен.“ Ој убава мала момо! 10
