Лепа Тода воду захваћаше

Извор: Викизворник

Лепа Тода воду захваћаше,
Сама јој се вода захваћаше,
И над њом се сив соко вијаше.
Соко с’ вије, Тоду упитује:
„Лепа Тодо, што си невесела,
Је л’ те мајка била ил’ карала,
Је ли тебе за недраго дала,
За недраго а за бело благо?”
Али Тода тихо проговара:
„Нит’ ме мајка била ни карала,
Но је мене за недраго дала,
За недраго, за бијело благо.”

Извор[уреди]

Бушетић, Т. М. 1902. Српске народне песме и игре с мелодијама из Левча. Музиколошки институт САНУ: Београд.