Плаве беше, мене мила беше,
али ми гу други преотеше.
Не ме жалба што гу преотеше
но ме жалба што ме окумише,
мен’ кумише, брата деверише, 5
а братанче, младо барјактарче.
Кад су били с куму на венчање,
повикаше китени сватови:
„Венчај, куме, ти не куни, куме!“
„Ја не кунем, само срце куне: 10
за недељу млада невестица,
а за другу млада удовица,
а за трећу моја суђеница.“
