Tarda aestas
| Tarda aestas Pisac: Mirko Korolija |
Široko polje u daljini gori,
i polja suva, mlaka, požnjevena
odišu zemljom; tiha, osamljena
maslina koja pokraj puta zori.
Kroz vinograde loza polomljena
polegla n’jemo. Tu curi po kori
drveća smola, i paun viori
pera vrh zida siva, naprašena.
Topla i strasna, kô Tijada smjela
s cvjećem u kosi, ruku si mi dala;
i dok idemo mi po p’jesku tmastom
za dragim ljetom, pali duša vrela,
opija tvoja pjesma s tihog žala,
mirišu ceste prašinom i mastom!
Izvor[uredi]
- Petrović, B. 1971. Srpska književnost u sto knjiga, knjiga 57: Pesnici 1. Novi Sad: Matica srpska, Srpska književna zadruga. str. 242.
|