sve glasovne zakone sadšnjega srpskoga jezika, da on ima mnoge ostatke staroga srpskoga jezika i da se poneki pojavi i u njemu i današnjem srpskom jeziku mogu vrlo lepo, lako i prirodno protumačiti prirodnim razvojem jednoga iz drugoga. Mi smo osim toga videli, da skoro sve bitne osobine pravoga bugarskoga jezika stoje daleko od jezika Makedonaca, i da se uticaj bugarskoga jezika i sličnost njegova s makedonskim svodi skoro jedino na poremećenost oblika – premda opet nikako u onoj meri, u kojoj se to obično misli. Dalje smo našli da su život i običaji Makedonaca tako bliski, da ne kažemo istovetni, sa životom i običajima srpskoga naroda, da to nevoljno mora pasti u oči svakom koji samo hoće bez predrasude o tom da misli i govori. Na posletku videli smo i istorijom i današnjom topografijom potvrđeno, da je u Makedoniji Srba bilo i u polovini sedmoga veka, i u 9. i 10. veku, i u vekovima koji su iza njih redom nizali. Mi smo to sve crpili i navodili iz izvora najboljih i iz spisa sa svim Bugarima prijateljskih, uzdržavajući namerno od navođenja srpskih pisaca gde god potvrde nismo mogli i u drugih naći. Ovde bismo samo još svratili pažnju književnika na jednu okolnost, koja je važna ali koje se nismo do-
