Uteha

Uteha Pisac: Svetislav Stefanović

Sedimo nemi ukraj vatre puste,
ja i tuđinci (smem ih tako zvati?
tuđi su sad mi: deca, žena, mati) —
vuku se kraj nas tromo mase guste

kô mrtvi ljudi i stoke i kola.
Iza nas ropstvo, ispred nas izgnanstvo;
i put što vodi u mračno prostranstvo;
izmeđ dve tuge, dve kobi, dva bola.

I vode ćute ispod mrtvih vala;
tišine tuga u njih se unela.
Tad, kô da se lepota sva obnaži,

nebesa sva su čudno zablistala:
prosu se svud kô mađija neka bela,
što bolna sama sve bolove blaži.

Izvor

• Petrović, B. 1971. Srpska književnost u sto knjiga, knjiga 57: Pesnici 1. Novi Sad: Matica srpska, Srpska književna zadruga. str. 192.

Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Svetislav Stefanović, umro 1944, pre 80 godina.