Slava v'jence vije
| Slava v'jence vije Pisac: Jovan Ilić |
Slava v'jence vije
Slava v'jence vije,
Biser-suze lije,
Pitali ju sinci,
Mlađani ljubimci:
»Majko naša, Slavo
Ah, kaži nam pravo:
Kome v'jence viješ,
Zašto suze liješ!«
»O sinovi mili,
Vazda sretni bili!
Nu, čujte me, mladi,
Kad ste tako radi:
Vidite li kraje
One divne raje, —
Okle sija zora
Umilnoga stvora?
Tu u dičnoj slavi,
Bratinskoj ljubavi,
Negda vaši s'jedi
Živili su djedi.
Mirni život vodeć
Stazom pravde hodeć:
Ljubili su Slavu
Kano majku pravu.
Hrami i oltari,
Višnjem Bogu dari,
Po Slaviji krasno
Blistahu se jasno.
I blagoslov svaki
Bog im dade jaki,
Da ljubavlju znatan
V'jek provode zlatan.
Al' kad crna zloba,
Ta svjetska rugoba,
Plam otrovnih jada
U srce im zada;
Majku poturiše,
Slavu pogaziše,
Brat na brata pođe,
Grozno vreme dođe.
Sjevnu mač užasni,
Grom zadrhta jasni,
Jauk ču se tužan:
»Slavjan rob je sužan.« -
Da sudbine krute,
Oh, nevolje ljute,
Sramnog ropstva lanci,
Vi nesretni danci!
No je Božja volja
Sudbe naše bolja,
Dušman u prah pade,
Slav na noge stade.
I skoro će biti
Da sunce zasviti,
Sunce od slobode,
Tebi mili rode.
S tog ja v'jence vijem
Tople suze lijem:
Suze su radosti
Lijepoj mladosti.
Napomene
[uredi]Izvori
[uredi]- Jovan Ilić: Celokupna dela, strana 55-57, Biblioteka srpskih pisaca, Narodna prosveta.
|
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Jovan Ilić, umro 1901, pre 123 godine.
|