Seljak i magare

Gonio seljak magare i na njemu klak. Magaretu ili je bio tovar težak, šta li, ele neće da ide. Seljak gura, ono neće, on udri, ono neće, pa neće...

E, najpošlje on što će, te komad kreča te magaretu pod rep. Kreč opeče magare te ono u trku, a siromah seljak trči da se slomije. Trč imagare, trči on, — dok mu dotuži, te on stavi i sebi komad kreča — pa poteci uz magare.

Kad su bili uz kuću doviknu on ženi: „Pridrž’ ženo to magare, a meni valja još letiti”...

U Mostaru.

Pribilježio:

Kupusija

Izvor

1892. Bosanska vila, list za zabavu, pouku i književnost. Godina sedma, broj 5, str. 75.