Neimenovana pesma Alekse Šantića 32
Kad mi nikad više nećeš ruku dati,
Bar uzdahom tajnim na putima prati
Onog koji strada...
I raširi njedra kad se tebi svrati
Moja duša mlada.
O ti što joj sreću i san mirni uze,
Orosi je kapljom tvoje mile suze.
Kad bi samo jedna tvoja suza pala,
Duša bi se moja u vedrini sjala,
A kroz blagi sjaj
Planula bi vjerom i grlit bi stala
Izgubljeni raj,
Jer suzica tvoja rosica je čista,
Pod kojom i svela ružica zablista...