Na proslavu kosovske petstogodišnjice
| Na proslavu kosovske petstogodišnjice Pisac: Vojislav Ilić |
Kao Hristos na Golgoti,
Kad ga Jude razapeše,
Vekove je Srbin strad'o,
Al' na krstu nije klon'o;
Jer mu vera tvrda beše,
Jer se Srbin u spas nad'o.
Stradao je, trpeo je,
Podnosio smrtne muke,
I gledao, s krsta svoga,
Izdajnike, Brankoviće,
Gde, ko Juda, peru ruke.
I kada je izdahnuo,
Nagrada mu sindžir beše;
No ako mu oduzeše
Carsku slavu i slobodu,
Krepka volja opet osta,
I to njemu beše dosta.
Ostaše mu mračne gore,
Gde se Rudnik nebu penje
I pod nebom orli bore,
I ostade suro stenje:
I tu spomen slave stare
Diže crkve i oltare.
Pet stoleća već se bori
Mračno ropstvo i sloboda;
Al' već danas Srbin slavi
Vaskrsenje svoga roda —
I ako mu nisu ovde
U Kruševcu kod oltara,
Iskupljene braća divna,
Koje goni sudba kivna;
Vrla braća sa Miljacke,
Sa Neretve i Vardara.
Veseli se carski grade,
Prestonico Lazareva!
Skini znake tuge tvoje,
Da junački zapevamo
Najmilije pesme svoje:
Otadžbino, majko mila!
Budi svetla i viđena,
K'o i nekad što si bila
Još u carska u vremena.
13. jun 1889.
Izvori[uredi]
- Vojislav Ilić: Lirsko pesništvo, strana 132-133, 2. knjiga, Vuk Karadžić, Beograd.
|