Hvalio se Sibinjanin Janko,
Po Sibinju po b’jelome gradu:
„Dosta junak jesam pogubio,
Sedamdeset mladijeh Martolova,
I trideset i tri zatočnika; 5
Jošte mislim do tri pobratima;
Kraljevića s Hreljom Bošaninom,
I pobratima Kobilić Miloša."
Ali u Marka dosta prijatelja,
Još poveće Bogom pobratima, 10
Brzo Marku glase doglasili.
On poside šarca golemoga,
I on ide k Sibinju bilomu;
Ali je Sibinj magla pritisnula.
Pod njnm Marko čador raspinjao, 15
Kod čadora kopje posadjuje,
A za kopje šarca privezao,
Pak mi leže počivat’ umoran.
Al’ se šeta Snbinjka djevojka,
Od Sibinja grada po zidu, 20
Pod Sibinjem čador ugledala,
Prepade se, u Sibinj pobježe,
I dozivlje sibinjske vojvode:
"3la vam sreća, sibinjske vojvode!
Svilen šator pod Sibinjem gradom, 25
Pod čadorom golem junak leži,
Kad čadora konja privezao.“
Isšetaše sibinjske vojvode,
Jedan side brade do pojasa,
Drugi crna brka do ramena, 30
Treći mlado momče golobrado.
Koji side brade do pojasa,
Ono mi je Sibinjanin Janko;
Koji crna brka do ramena,
Ono mu je sestričić Sekule; 35
Koji dite mdado golobrado,
Ono Jure, dite Sekulovo.
Pozna Janko Kraljevića Marka,
I govori sestričić Sekulu:
"Vrati to se k bilomu Sibinju, 40
Dovedi mi dora konja moga,
I donesi kopje koštanovo,
Da ja Marku na mejdan izidem."
Sekul ide k bilom Sibinju,
Dovede mu dora konja golemoga, 45
I donese kopje koštanovo.
Ide Janko Marku na mejdan,
Al’ se skoči deli Kraljeviću,
I poside šarca golemoga,
Ter se s Jankom goni po mejdanu, 50
I udari Janka kopjem bojnijem.
Koliko ga udari lagahno,
Kroza nj bojno kopje prolećalo,
Pak mu rusu odsiječe glavu.
Izvor
Valtazar Bogišić: Narodne pjesme iz starijih, najviše primorskih zapisa, knj. 1, Biograd, 1878., str. 242-244.
