Marko Kraljević oslobađa roblje
Nešto gora rano povenula,
povenula, Marko gu pituje:
„Mori goro, mori tavna goro,
što si, goro, rano povenula?
Da l’ te rano slane ozobaše? 5
Al' te rano snezi pritisnuše?"
Gora Marku govoraše:
„Čuješ mene, Marko Kraljeviću,
nisu mene slane ozobale,
nisu mene snezi pritionuli, 10
no mene me Turci pregaziše,
sa puške mi vrške iskršiše,
a sa konji koren prekopaše,
prokaraše tri sindžira roblje.“
„Mori goro, mori tavna goro, 15
govore li tri sindžira roblje?“
„Govoreše, Marko, i boga moleše.
Što gi nema Marko Kraljeviću...
On bi bogu s molbu odmolija;
ako ne bi s molbu odmolija, 20
da on bi si s njegovo junaštvo."
Pa si stane Marko kako zvezda,
pa si stiže Turci nebrojene.
...........................................
Naljuti se Marko Kraljeviću,
zavrte se na levo, na desno,
pa izgubi Turci nebrojani,
te si uze tri sindžira roblje...
Datoteka:Murat Sipan vinjeta.jpg
