Zavjet čini Dunavka đevojka,
Da se nikad udavati neće.
Za njom ide neznana delija,
Pričeka je nakraj druma puta.
Kad se mlada sa zavjeta vrati, 5
Dočeka je momče nasred puta,
Pa je ljubi u bijelo lice.
Stade kleti lijepa đevojka:
„O prokleta neznana delijo!
„Što si moje lice nagrdio, 10
„Da Bog dade, da ti pobolio!
„Bolovao devet godinica,
„Nit' umr'o, niti bolji bio,
„Doku mene ne pit'o proštenje,
„Nasred druma crkvu ogradio, 15
„A kad svetu crkvu sagradio,
„Pred njome te ukopala majka
Tako klela Dunavka đevojka,
Tako klela, i uklela ga je.
Srpske narodne pjesme iz Hercegovine (ženske), za štampu ih priredio Vuk Stef. Karadžić, (Troškom narodnijeh prijatelja), u Beču, u nakladi Ane udove V. S. Karadžića, 1866., str. 150-151.
