Dim
| Dim Pisac: Laza Kostić |
Dim
Lulu pije Selim-paša,
ljubi ćilibar,
uza nj ljubi kaurkinju,
svako po tipar.
Zadimio Selim-paša
neštedimice,
na prozoru dim se vije
čak do gredice.
dim na staklu tamno piše
čudnovati šar,
mrke brke, mor-dolame,
dugi dževerdar.
„Pogle, pašo, što se delo
na vrh gorama? —
Mrki brci, mrko čelo,
mrka donama!”
„Valjda, čedo, pomrkuje
kakav stari brest!”
Al' u curi sve silnije
zla se budi svest.
I opet se zadimio
žuti ćilibar,
i opet se ponovio
čudnovati šar.
„Zar ne vidiš oblak crni?
Zlo je po nama!
Mrko čelo, mrki brci,
mrka dolama.”
Selim-paša mirno pije
žuti ćilibar, —
sve se gušće staklom vije
čudnovati šar.
,,Lele meni, žalosnici
sad je baš odja'o!”
Tek što reče, na ložnici
škripnu vrata — jao! —
Škripnu vrata na dvorani
šumom, škripetom,
međ dovraci junak stoji
s puškom zapetom.
Oklop lula, čibuk crni
cev je golema,
mrko čelo, mrki brci,
mrka dolama.
Zadimio čibuk strašni
neštedimice,
na prozoru dim se vije,
čak do gredice.
Bunovno se dim za dimom
vije kô i pre,
na prozoru slike šara
od kojih se mre.
Izvori
[uredi]- Antologija srpske književnosti [1]
|
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Laza Kostić, umro 1910, pre 114 godina.
|