Mi se vali Grujo Valbadžija,
Mi se vali Grujo Temišvarče:
„N’u sum ženat, nitu se pa ženam,
„Dur da najdim ubava devojka;
„Ќe ja zemam ubava devojka,
„Aj, devojka, devet mina braќa,
„Ќe ja zemam Jana Belogradka
Što dočule devet mina braќa,
Napravile kula od olovo,
Mi ja klale svoja milna sestra,
Mi ja kla’le kula od olovo;
Ji puštile jedno milno vnuče,
Kolku konci na Jana da suče.
Dopravila Jana Belogradka,
Dopravila ruvo nevestinsko,
I se Jana Boga pomolila:
Da zavrnat jesenski doždevi,
Da mi udrat proletni gradevi,
Da dotečat reki suvodolki, —
Da ja krenat kula od olovo,
Da go vidi Gruja Valbadžija,
Da li odi kako si odeše,
Da li nosi kako se noseše?
Kako Jana Boga pomolila,
Tako Bogo nezi ji pomože:
Zavrnaja jesenski doždevi,
Udarija proletni gradevi,
Dotekua reki suvodolki, —
Ja krenaa kula od olovo!
I go vide Jana Belogradka,
I go vide Gruja Temišvarče:
On mi odi kako što odeše,
On mi nosi kako što noseše!
Što dočulo Grujo Valbadžija,
Što mi dojde grada Beligrada,
Mi ja zede Jana Belogradka,
Mi ja zede jubava devojka,
Ja odnese Temišvara grada.
