Vila (Mileta Jakšić)
| Vila Pisac: Mileta Jakšić |
Ona igra sred šumarka,
Listom, cvetom okićena,
Mirisom joj telo ćarka,
Rodnim dahom kosa njena.
Tajno usred polumraka,
Uz brujanje šumskih buba
I uz vrevu slavujaka,
Zvižduk kosa, guk goluba,
Skače, maše golom rukom
Il ’ se brsne grane prima,
Visi tako, vije strukom,
Igra, pliva po zvucima,
Časom nogu dole svija,
Sanjiva je travka čuje,
Probudi se, klas izvija
Da joj prste omiluje.
Meni priđe iznenada,
Srebrno mi bliži lice,
Zagrli me, hladna, mlada,
I kô rosne jagodice
Dodirnu me usta njena,
Pa me ljubi, dah mi pije
Kratkog časa, jednog trena
Ja se maknem — nje beć nije,
I do zore za njom lećem,
Tajni oganj mene trese —
Ona leti za drvećem,
Tapše, igra i smeje se...
Izvor[uredi]
- Petrović, B. 1971. Srpska književnost u sto knjiga, knjiga 57: Pesnici 1. Novi Sad: Matica srpska, Srpska književna zadruga. str. 104-105.
|