Jovanu majka govori:
„Jovane, sine rođeni!
„Ne će me Mara da sluša,
„Ni moga sjeta da primi.“
A Jovan majci govori: 5
„Ići ću s Marom u polje,
„Tamo ću Maru sjetovat'.“
I Jovan Mari govori:
„Hajdemo, Maro, u polje,
„Da berem ružu rumenu.“ 10
I ode Mara u polje.
U ruži guja bijaše,
Marija guji govori:
„Svekrvo, gujo šarena!
„U guju si se stvorila, 15
„Ne bih li mene uila.“
Kada to čuo Jovane
Živom se vatrom upali,
Potrže nože od pasa,
Udari Maru u srce. 20
Marija Jovi govori:
„Jovane, moj gospodine!
„Ne vad' mi nože od pasa,
„Dok odem dvoru bijelu,
„Sjetovat' svoje sinove.“ 25
Jovan beg Maru posluša,
Ne vadi nože iz srca.
I ode Mara svom dvoru;
Na putu nađe jeliku,
Jelici Mara govori: 30
„Jeliko, Bogom sestrice!
„Kad prođu moje sirote,
„Savi se vrhom do zemlje,
„Omiluj moje sirote!“
Na putu nađe rakitu, 35
Rakiti Mara govori:
„Rakito, Bogom sestrice!
„Kad dođu moje sirote
„Neopasane pojasom,
„Paši ih granom zelenom! 40
Pa ode dvoru bijelom;
Sjetuje dvije sirote,
Dječici Mara govori:
„Oj mila djeco i draga!
„Mlada vam doće maćeha, 45
„Stojeći joj se obujte,
„Ko mene samu poštujte,
„I trčeći joj dolaste,
„Da vas ne panjka kod oca,
„Pa da vas otac ne bije.“ 50
Jovan-begu se ražali,
Suzama lice zaroni;
Pa zlatne nože povadi,
Na nožu srce izvadi.
Umrije Mara gospođa. 55
Srpske narodne pjesme pokupljene po Bosni, zbirka Koste H. Ristića; Na korist fonda K. H. Ristića izdalo na svijet Srpsko učeno društvo; U Biogradu u Državnoj štampariji, 1873., str. 89-91.
