[Шчо ми беше цара Ефимјана]
Шчо ми беше цара Ефимјана
ми немаше никакво чеденце,
ни то женско, цара, ни то мошко,
на ден ставјат по три софри леба.
Даде му Бог едно мошко дете, 5
го крстије сина Алексија.
Дури беше дете шест недели,
от секаква книга ја изучи;
кога стори дванајес години.
со сила го дете завршије, 10
го со сила в ћолар затворије.
Кога беше ноћа у полноћа,
изговори сина Алексија:
— „Ај ти тебе, убава невесто!
Али сакаш свећа да ти светит? 15
Или сакаш в темнина да бидеш?"
Изговори убава невеста:
— „Так ми Бога, моји господине!
„Ја си нећу в темнина да бида."
Пак говорит сина Алексија: 20
— „Ћа се чина црна кауђера,
ај ти тебе, убава невесто!
Дур да огрејет слнце по ридови,
ти да ми је врата не отвораш."
И ми излезе сина Алексија, 25
ми остана убава невеста,
ми огреја слнце по ридови
и се шетат цара Ефимјана
и се шетат из рамни дворови,
и се шетат сам со себе зборвет. 30
— „Ај ти тебе, сине, Алексијо!
Со сила те тебе завршифме,
и со сила в ћелију затворифме,
шчо ти толку невеста омиле?"
Тога отвори убава невеста: 35
— „Ај ти тебе, моји мили свекре!
Кога беше ноћу у полноћу,
тога излезе сина Алексија,
ћа се чинит црна кауђера."
От се удри цара Ефимјана 40
от се удри по своји колени,
пак говорит цара Ефимјана,
— „Ај ти тебе, убава невесто!
Али сакаш тебе да те можа?
Да те можа, како мила ћерка, 45
ил да седиш како мила сноа?"
Изговори убава невеста:
— „Ај ти тебе моји мили свекре!
Ја си нећу мене да ме можиш,
ја си сака сноа да ти бида." 50
Малу нешчо време поминало,
от ми дојде еден питач, просач.
— „Ај ви вами, царски измећари!
Прашајте го цара Ефимјана,
да ми дајет једнана ћелија, 55
ћа си пита сам ћа си се рана."
Ми прашаје царски измећари,
изин даде цара Ефимјана.
Го кладоје во једна ћелија,
шчо ручало и шчо вечерало, 60
се праћало своји измећара;
што стојало дванајес години,
измећари нишчо не подале.
От ми стана цара Ефимјана,
ми отиде в црков во недеља, 65
дојдоје му гласи од небеси:
— „Ај ти тебе, царе Ефимјане,
имаш дома душа усветена."
Се зачуди цара Ефимјана.
И повелат своји измећари: 70
— „Растворите одаи и ћелији.
От најдоје сина Алексија,
беше ми се тује усветило."
Једна книга беше натписало,
шчо су седал дванајес години, 75
ни су ручал, ни пак су вечерал.
Кога се удри цара Ефимјана,
от се удри по своји колена
а ту сега сине Алексијо!
Шчо су ручал и шчо су вечерал 80
се су праћал ручек и вечера.
