širi moć srpske države ne samo u Makedoniji, nego postavlja Srbina i za vladaoca Bugarske. Krajem trinaestoga veka (1281.) vidimo gde Milutin odmah povraća Dragutinom izgubljene dobitke Uroševe, pa širi srpsku vlast na celu Makedoniju. Na posletku vidimo da od toga vremena srpska vlada stalno traje u Makedoniji ne samo da obladanja Turaka, no i posle još za dugo; jer kao što smo rekli Turci nisu dizali srpske dinaste iz njihovih oblasti, već su se zadovoljivali samo njihovom pokorišću. Može se reći upravo da je srpska veza bila s onim krajevima neprekidna kroz ceo petnaesti i šesnaesti vek kad se samo uzme na um, osim momenata koje pomenusmo, još i život srpske pećske patrijaršije koja je ostala nedirnuta.[1]
Veze srpske, dakle, s Makedonijom su stare, vrlo stare, i dugotrajne. One su i etnografske, i istoriske, i kulturne.
- ↑ Neka je ovde spomenut i jedan fakat koji je značajan ne samo za srpske veze s Makedonijom, no i za pravi karakter oridske arhijepiskopiji pisani u 15. i 16. veku mnogi srpski spomenici, Srbulje, čisto srpskim jezikom - u vremenu, dakle, kad srpsko-bugarski spor o Makedoniji nije nikako ni postojao.
